Kiedy dzieci przebierają się w ramach udawanej zabawy, przedstawiają siebie jako kogoś innego, dorosłą osobę, dinozaura, robota czy potwora.

To ważna część ich rozwoju polegającego na przekształcaniu jednej rzeczy w inną. W tym przypadku przekształcają się w inną rolę. Dziecko zaczyna udawać, że podnosi kluczyki do ręki i udaje, że prowadzi samochód. A zestaw kluczy, który służy jako rekwizyt do tej zabawy, służy jako rekwizyt. Przedszkolak nie potrzebuje kompletu kluczyków, żeby udawać kierowcę. Mógłby podnieść okrągły talerz i zrobić z niego kierownicę. Maluch w ogóle nie potrzebuje żadnych rekwizytów, ponieważ kilkulatki potrafią naśladować czynności związane z prowadzeniem samochodu bez użycia rekwizytów.

Aby połączyć to z ubieraniem się, kostium jest rekwizytem, który pomaga małym dzieciom w komunikowaniu roli, którą odgrywają, zarówno dla siebie, jak i dla innych.

Podczas zabawy w udawanie dzieci używają rekwizytów i ubrań, aby odgrywać rolę, która przedstawia historię i scenariusze ich dramatycznej zabawy. Podejmują świadome decyzje, co zadziała w przypadku odgrywanych przez nie ról. Z drugiej strony kostiumy na Andrzejki i zabawy karnawałowe są często z góry określone i bardzo specyficzne w swoim projekcie, więc wyobraźnia ma niewiele znaczenia. Strój strażaka zawiera wszystkie niezbędne elementy, jak hełm, mundur, odznakę, a kostium księżniczki to ozdobna sukienka, korona i czasem różdżka, a kostium na andrzejki czarownica to spiczasty kapelusz, miotła i niedbały ubiór. Czasem mogłoby się zdarzyć, że dziecko chce nosić kostium, który jest nieskromny lub zawiera broń lub krew, której rodzic nie pochwala. Należy w takiej sytuacji szczerze porozmawiać z dzieckiem, wyjaśniając, że kostium sprawia, że czujesz się nieswojo i prawdopodobnie wpłynie na innych w ten sam sposób. Małe dzieci są zwykle skłonne do pójścia na kompromis przy odrobinie delikatnej perswazji i prawdziwej uczciwości ze strony dorosłego. Jeśli to nie zadziała, pamiętaj, że jesteś osobą dorosłą, do której należy ostateczna decyzja.